De nieuwe kabinetsleden zijn nauwelijks van het bordes af komen wandelen, maar voor mij zijn ze al van hun voetstuk gevallen. Zo snel, zult u denken. Waarom dan? Ze hebben nog nauwelijks geregeerd toch? Maar niets doen is soms ook een vorm van handelen. Hun strategie luidt volgens mij: zorg dat niemand meer door de bomen het bos ziet en laat ze daar dan bij voorkeur tijdens de donkerste dagen van het jaar rondwandelen. Zonder licht of zaklamp, zonder routekaart of kompas. Want het moet soberder. Dat snap ik. Er moet bezuinigd worden. Dat snap ik ook. Maar bij een feest heb ik toch wat anders in gedachten dan nivellering op deze wijze. Want de wetsvoorstellen en aanvullingen en wijzigingen tuimelen over elkaar heen. En omdat we steeds afspraken maken die niet nu maar bijvoorbeeld over een jaar of over twee jaar gaan gelden, weet straks nagenoeg niemand meer dat we dat in het verleden ook nog afgesproken hadden. Dan de koopkrachtberekeningen. Nu bepaalde gegevens ten enenmale ontbreken, is het volgens mij niet mogelijk een deugdelijke voorspelling te doen wat de gevolgen zijn van de vele voorstellen. Ik hoor bijvoorbeeld niemand iets zeggen over de gevolgen van de afschaffing van de zelfstandigenaftrek voor zzp-ers zonder nadere aanpassing van het voor hen geldende tarief. Want afschaffing van de zelfstandigenaftrek komt er en de winstbox ook, maar of dat nu betekent dat alles bij het oude blijft financieel? En hoe zit het met de alleenstaande ouders? De voor hen geldende heffingskortingen worden afgeschaft. Dat scheelt voor velen heel veel geld. Geld wat ze terug zouden moeten zien in een verhoging van het kindgebonden budget. Maar dan zou het kindgebonden budget wel erg veel omhoog moeten. En of dat gaat gebeuren? En ondertussen wordt de kinderbijslag verlaagd.
Tegelijk met een wijziging van het tarief van de derde schijf gaat ook de hypotheekrenteaftrek eraan. En gaan vele lasten omhoog. De middeninkomens worden daardoor hard getroffen. En zij vielen in het verleden bij vele tegemoetkomingen buiten de boot. Maar hun huis verkopen is niet altijd een optie. De hoge hypotheek die erop rust, maakt dat er een bepaalde verkoopprijs uit zal moeten rollen, anders blijft men met een forse restschuld achter. Die niet in vijf jaar is af te lossen. En bij aankoop van een andere woning komen de provisies van banken, tussenpersonen etc. als extraatje om de hoek kijken.
Allemaal zaken die ik tijdens de verkiezingscampagnes niet tegelijkertijd heb gehoord, maar die nu wel tegelijkertijd gaan gebeuren.
Moeten we daar nu blij mee zijn, vraag ik me af? Het antwoord laat ik graag aan u over. Maar we zullen er wel veel vragen en werk door gaan krijgen. En nu de donkere dagen naderen, stel ik maar voor om als ontspanning een wandeling door dat bos te gaan maken, zonder licht en zonder kompas. En dan zo een spinnenweb in lopen. Niet opgevallen, zo erin gelopen. Onder de spinrag. Net als met de wetgeving. Zijn we er toch weer ingetuind.
Rianne Kavelaars-Niekoop
Voorzitter Stichting NIBA
