zondag 21 september 2014

Prinsjesdag 2014

Komt de verwachte belastingvereenvoudiging er nu aan?

Rianne Kavelaars-Niekoop,
voorzitter Stichting NIBA
 
 
Het is zover. Prinsjesdag is voorbij. De belastingplannen voor 2015 zijn bekend. Gelukkig maar, want hoe meer duidelijkheid hoe beter, hoor ik u denken. Misgedacht. Bij elke voordracht die ik houd maak ik er melding van dat wat ik op dat moment vertel, een uur later klinkklare onzin kan zijn. Dan zie ik mijn gehoor wazig kijken, maar de plannen voor Prinsjesdag bevestigen maar weer eens dat mijn stelling nog steeds opgang doet. Laat ik het uitleggen. Om te beginnen hebben we al een aantal jaren de mond vol van belastingvereenvoudiging. Hele commissies zijn er maanden, zo niet jaren mee bezig geweest, elk jaar opnieuw. Er moet op het Ministerie van Financiën onderhand een hele verdieping met al die rapporten zijn. En wat zien wij er nu van? Nop. De laatste commissie heeft in 2013 gerapporteerd. Ruim een jaar later (gisteren dus) wordt een brief gestuurd waarin het zwalkbeleid van de regering gepubliceerd is. Het heet de keuzebrief en dat is het ook. Allerlei keuzes worden genoemd, maar er wordt nog niet gekozen. Dat moet op een later moment nog komen. En als het komt, is het de vraag of dat blijft en voor hoe lang. Cijfers die vorige jaar met verve gepresenteerd werden (ook voor toekomstige jaren) worden net zo hard teruggedraaid. Lang leve de betrouwbare overheid. En wel op een zodanige manier dat zelfs wij als belastingadviseurs meerdere keren moeten lezen wat er staat. Alsof ik mijn vak niet of niet goed versta. Iets anders is dat ik mij continue afvraag voor wie het nu eenvoudiger wordt. Een burger wordt immers geacht de wet te kennen. Ik wens u veel succes daarmee. Want zelfs de wettekst wordt niet eenvoudiger. Het aantal heffingskortingen wordt weliswaar geminderd, maar de moeilijke criteria blijven. De tariefschijven worden nu niet alleen onderscheiden in AOW-plus en AOW-min, maar ook of je (binnen de AOW-leeftijd) vóór of na 1 januari 1946 geboren bent. En als klap op de vuurpijl, wordt de hoogte van het belastingtarief in de eerste schijf mede afhankelijk van de invoering van de Wet langdurige zorg (8,35% in plaats van 5,35% exclusief de premies). Oftewel, uw netto loon wordt straks afhankelijk van de invoering van de Wet langdurige zorg. Ik ben blij dat ik het niet hoef te verkopen. De politiek doet het meedogenloos. En wij hebben maar te volgen. Dus doen we dat. En sturen we u deze nieuwsbrief. Waarin we proberen uit te leggen in zoveel mogelijk begrijpelijke taal wat u voor 2015 te wachten staat. Is dat alles? Nee, er is gelukkig nog meer. Als u het gelezen heeft en u heeft nog vragen of u wilt concreet weten wat dit voor u kan betekenen of dat we er misschien iets mee kunnen doen, dan mag u altijd contact met ons zoeken. Wij zullen u niet met een kluitje het riet insturen. De overheid mag dan niet altijd als betrouwbare partner overkomen. Stichting NIBA hoopt dat wel te zijn.

 

woensdag 6 augustus 2014

Na-ijlende WK-koorts



 

Nederland was in de ban van het WK-voetbal. En terecht. Niet dat ik zo’n voetbalfan ben. Sterker nog, ik heb er niet veel mee, maar vindt het prima als een ander er wel iets mee heeft. En dat hebben veel Nederlanders. Overal waar ik kwam, was er oranje. Thuis nog het minst, zelfs op het werk hingen oranjevlaggetjes. Er was een heuse televisie en er werd gewed. Wie zou er gaan winnen? Wat als Nederland toch in de kwartfinale kwam? Wat als we de halve finale zouden halen? En een enkeling durfde zelfs te dromen van een finaleplaats. Uiteindelijk werd het een  bronzen medaille en terecht is men daar trots op. Doe dat maar eens na, toch? Nu is het voetbal voorbij en dus de WK-koorts over, zou je denken. Nou ja over, dat niet helemaal. Weet U waarom?  Ik zal het uitleggen. Het gaat om de WK-pool. Heel veel mensen hebben daar aan meegedaan. Immers, het uur van de waarheid is aangebroken. Het is duidelijk wie wat wint of heeft gewonnen toch? Gedeeltelijk is dat waar. Wie het laatst lacht, lacht het best. Alleen is degene die het laatst lacht, niet de winnaar van de WK-pool, maar de fiscus. De WK-pool is een kwestie van een spel met kansen. En  een kansspel is belast met kansspelbelasting. Daarom moet er in sommige gevallen over de winst belasting betaald worden. De ING had berekend dat Nederlanders € 38 mln euro hadden ingelegd. Per persoon dus gemiddeld € 12. Het lieve sommetje van € 38 mln euro. Het gaat dus wel ergens over. Over prijzen hoger dan € 454 moet 29% kansspelbelasting worden betaald. Een domper op de WK-hype. Protest alom. Ga boeven vangen, werd er geroepen. Nog niet eens zo’n heel gekke uitspraak als er onder je personeel bij de belastingdienst een gast zit die kans ziet in zijn eentje € 20 mln weg te sluizen. Dat had meer opgeleverd dan 29% van € 38 mln. Aardige van zoiets is dat het altijd breed wordt uitgemeten. Iedereen vindt er wat van. De Tweede Kamer bemoeit zich ermee. Het kabinet heeft aangegeven dat over WK-pools in besloten kring geen kansspelbelasting betaald hoeft te worden. Koplopers in WK-pools op het werk hoeven dus niet te vrezen. Ook niet als er duizenden werknemers mee doen. En ook niet als er veel geld in om gaat. Waar gaat de aandacht dan naar uit? Naar websites waar geld te winnen valt met WK-pools. Die zijn namelijk wel voor iedereen toegankelijk. En naar WK-pools bij bedrijven waar ook buitenstaanders aan mee kunnen doen en naar pools in kroegen waar iedereen aan kan meedoen. Sommige werkgevers hebben goed nagedacht. En de regels van de fiscus goed gelezen. En op basis daarvan een WK-pool georganiseerd waaraan meer dan 1000 mensen deelnemen. Niet alleen werknemers, maar ook klanten, zakenrelaties en anderen. Hoofdprijs: een weekend met partner naar Barcelona. Tweede prijs een tabletcomputer. Moet dan ook kansspelbelasting worden betaald? Gelukkig niet. Er wordt namelijk geen inleg van de deelnemers gevraagd. Het bedrijf betaalt de prijzen en dus is er geen sprake van een kansspel, maar van een promotionele actie. En dan nu de uitvoering. Hoe vindt controle plaats? Dat is niet duidelijk. Ook niet of men in het verleden hiervoor al eens is beboet, omdat geen aangifte is gedaan. Blijkbaar gaat het om de dreiging die er van uitgaat. Of ik daar bang voor ben? Nee, want het enige waar ik voor hoef te vrezen is dat ik iemand van advies of bijstand moet voorzien als er problemen zijn met de fiscus. Kom maar op, dat durf ik als belastingadviseur wel.

 

 

woensdag 7 mei 2014

Hondengedrag


 

 

Honden kun je opvoeden. Je kunt ze commanderen en ze gaan, zo leren hondenbezitters mij. Aan de andere kant kunnen ze zich ook danig misdragen. Ze springen tegen je op, blaffen als het niet moet, laten her en der hun uitwerpselen liggen en in het ergste geval bijten ze. Maar blaffende honden bijten niet. Wist u dat dat ook in de politiek zo gaat? Ik wist het niet, maar heb het met eigen ogen kunnen aanschouwen. Wat was namelijk het geval. Afgelopen week was de bedrijfsopvolgingsregeling onderwerp van gesprek. In het voorjaar wordt immers een aantal maatregelen onderwerp van gesprek, zodat deze sluimerend aangekondigd in het najaar in wetsvoorstellen verschijnen. Een kwestie van tactiek (politieke opvoeding zullen we maar zeggen). Met groot gebaar (lees geblaf) werd de afschaffing van de bedrijfsopvolgingsregeling aangekondigd. Kranten namen de berichtgeving over, politieke partijen reageerden massaal. Er werd gekijfd. En zoals u wellicht weet, hondengevechten zijn verboden. Dan wordt er ingegrepen. Zo ook hier. Een heleboel geblaf en gedreig was het gevolg in de Tweede Kamer. En wat gebeurde: Met de staart tussen de benen werd er afgedropen.  En wat kopten de kranten de volgende dag? Afschaffing bedrijfsopvolgingsregeling van de baan. Eerste reactie van mij: Die sufferds kunnen niet lezen. Maar later begreep ik het: natuurlijk kunnen honden niet lezen. Dom van mij. Maar toch niet zo dom dat ik niet zag dat er deze kabinetsperiode geen afschaffing van de bedrijfsopvolgingsregeling op het programma staat. Dat zegt echter niets over het moment waarop er een nieuwe kabinetsperiode aanbreekt. Een nieuw begin, dus nieuwe kansen. En dus gaan we nu uitgebreid discussiëren over een herziening van het belastingstelsel. (Is vorig jaar uitgebreid door de Commissie Dijkhuizen gebeurd). Er worden allerlei zaken van stal gehaald die we in het verleden ook geopperd hebben. Een uniform BTW-tarief (dus geen onderscheid laag/hoog tarief). Een werkkostenregeling waarvan de contouren vier jaar later nog niet duidelijk zijn. Ik zou haast zeggen: de africhting is niet helemaal volgens de methode van Martin Gauss gegaan. Dus moeten we op een cursus om een en ander te corrigeren. Dat doet normaliter de eigenaar toch. Maar o, jee, waar is die gebleven? Precies in geen velden of wegen te zien. Dat scheelt werk. En dat maakt moe. Want dan moet je weer opvoeden. En dat moet je helaas bij honden maar blijkbaar ook bij fiscale wetgeving blijven doen. Als adviseur sta ik iedereen graag bij met goede raad. Dus mag ik een suggestie doen: bij het aantreden van het kabinet is een vast onderdeel alvorens men wordt toegelaten: een cursus Martin Gauss met goed gevolg afleggen. Niet voor één gat te vangen, draagt een goed adviseur meerdere oplossingen/suggesties aan. Daarom nog dit: Voor hen die de Gauss-proef niet halen; geef hen hapklare (honden) brokken en u zult zien dat de roedel op dat moment ook niet meer blaft en gedwee met het baasje meegaan. Immers de meeste leden van een roedel kent zijn plaats. En dat scheelt opvoeden, toch?

 

dinsdag 25 maart 2014

Boeven vangen

Ze hebben mij altijd geleerd dat je boeven met boeven moet vangen en ik heb me altijd afgevraagd waarom dat spreekwoord zo luidde, maar sinds korte tijd begint het mij te dagen. En het lijkt alsof ze nog gelijk hebben ook. Wat is namelijk het geval?

Op 11 maart j.l. heeft het televisieprogramma Nieuwsuur melding gemaakt van een schikking die het Openbaar Ministerie in het jaar 2000 had getroffen met een strafrechtelijk veroordeelde drugshandelaar. De overeenkomst werd gesloten door de huidige staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, meneer Teeven, die destijds officier van Justitie was. In de schikkingsovereenkomst is vastgelegd dat de drugs-handelaar aan het Openbaar Ministerie een schikkingsbedrag betaalde van f 750 000. Uit de rest van de overeenkomst zou blijken dat het Openbaar Ministerie feitelijk geld heeft witgewassen ten gunste van de drugshandelaar. De saldi van enkele Luxemburgse bankrekeningen (waarop conservatoir beslag rustte) werden integraal overgemaakt op een bankrekening van het Openbaar Ministerie. Het Openbaar Ministerie zou deze saldi na aftrek van het schikkingsbedrag van f 750 000 via een Nederlandse vriend van de drugshandelaar overmaken aan de drugshandelaar. In de overeenkomst was verder vastgelegd dat de schikking geheim moest blijven en dat partijen geen mededeling hierover zouden doen aan derden, waaronder begrepen de media en (vertegenwoordigers van) de nationale en/of internationale belasting-diensten en/of fiscale autoriteiten. Tja. Hoe leg je nu in goed gezelschap uit dat dit gebeuren door de beugel kan? Met een beetje geluk heeft u kunnen zien hoe de minister zijn staatssecretaris met vuur en vlam verdedigde. Fiscale deskundigen hebben duidelijk aangegeven dat hier sprake is van een ordinaire witwas-operatie. Of nog erger: medeplichtigheid bij het verhullen van belastingfraude. Maar de wonderen zijn de werd nog niet uit: Onze Tweede Kamer liet zich weer eens met een kluitje in het riet sturen en tuinde erin. U en ik zouden dit kunstje niet moeten flikken, want dan hadden wij al of op korte termijn zeker kennis gemaakt met het verdachtenbankje en wellicht de beruchte vier muren. Meneer Teeven ontsprong de dans. Blijkbaar moeten we hem op zijn blauwe, bruine ogen (wie zal zeggen welke kleur het moet zijn) geloven. Maar eigenlijk zou ik best eens een testje willen uitvoeren. In de vele nascholingen voor mijn opleiding als mediator heb ik namelijk geleerd dat er bepaalde gedragingen zijn waaruit je kunt afleiden of iemand de waarheid spreekt of niet. En daarom zou ik zo ontzettend graag meneer Teeven recht in de ogen willen kijken. Kijken of hij het ook kan en dan weet ik waarschijnlijk gelijk het antwoord op de vraag of het klopt dat je boeven wel of niet met boeven moet vangen. Mocht het gebeuren en mits mijn geheimhoudingsplicht het niet belemmert, zal ik u zeker op de hoogte houden al was het maar van de kleur van zijn ogen.

 

woensdag 8 januari 2014

Big brother is watching you


 
Trendwatchers hebben een aantal jaren al aangegeven dat de digitalisering een grote vlucht zou gaan nemen. Dat was te verwachten en lijkt ook een heel aardig eind uit te gaan komen. Met het kunnen opslaan van gegevens en vergelijking ervan lijkt de belastingdienst een nieuw instrument in handen te hebben om belastingplichtigen te volgen en zo nodig aan de tand te voelen. Niet dat de belastingdienst zelf van alles en nog wat opslaat, maar hij maakt handig gebruik van allerlei organisaties die zaken opslaan en verplicht hen daarbij om de informatie aan te leveren. Natuurlijk ben ik een groot voorstander van rechtvaardigheid en goed (betaal- en aangifte)gedrag van belastingplichtigen, maar hoe ver kun, mag en wil je gaan? Aardig ver lijkt het. Laten we eens kijken wat er zoal kan en/of gebeurt:

· Als de aangifte daartoe reden geeft, kan een boekenonderzoek/controle door de belastingdienst ingesteld worden.

· Gegevens die bekend zijn bij de belastingdienst en van belang kunnen zijn voor een (andere) belastingplichtige kunnen gerenseigneerd en opgevraagd worden.

· Er kunnen afspraken gemaakt worden in verband met horizontaal toezicht. Wanneer zich bepaalde zaken voordoen, die niet regulier zijn, is er de plicht (op basis van gemaakte afspraken) om dit vooraf voor te leggen.

· Belastingplichtigen kunnen gebruik maken voor aan- en verkopen van websites als marktplaats. Maar soms gaat het niet om iemand die incidenteel wat verkoopt, maar om iemand die handelt of een onderneming drijft. Dat wordt intensief gevolgd.

· Banken, verzekeringsmaatschappijen e.d. hebben de plicht om bepaalde gegevens aan de belastingdienst te leveren. Dit kan een goed inzicht in de vermogenspositie van een belastingplichtige bieden.

· Wanneer een belastingplichtige connecties heeft met het buitenland kan op grond van bepaalde verdragen informatie worden opgevraagd. Anders-om kan ook, waarbij informatie aan andere landen wordt doorgegeven.


In heel Nederland staan camera’s langs de weg. De beelden hiervan worden gecontroleerd/opgevraagd door de belastingdienst. Er wordt gepost bij tuincentra, Ikea en bijvoorbeeld de landsgrenzen met het oog op een mogelijke vakantie met de zakelijke auto die niet voor privé zou worden gebruikt. En sinds kort worden ook parkeergegevens bij parkeergarages en –bedrijven opgevraagd. Kom dus niet met uw zakelijke auto in een innige pose met uw secretaresse op het parkeerdek te staan, want dat zou al tot de vraag kunnen leiden of de rit zakelijk of privé was, los van alle andere problemen die het met zich mee kan brengen als de belastingambtenaar door correspondentie hierover de partner indirect informeert. Gelukkig zijn er ook rechters, die de belastingdienst terugfluiten als zij bij kort geding onbegrensd informatie willen opvragen. De rechter eist voldoende concretisering van de informatie. En wellicht is het goed om ook nog even het voorstel in herinnering te roepen om belastingrechtspraak openbaar te maken. Dan kunnen we met naam en toenaam zien wie er procedeert en met een beetje geluk ook zien waar ze het allemaal van doen, omdat de hele financiële handel en wandel blootgelegd wordt.  Een schending van uw en mijn privacy dus. Want zeker als de herkenning groot is, zullen bepaalde mensen niet graag meer willen procederen en dat is een aantasting van de rechtsbescherming van de belastingplichtige. Moet het zover dan toch komen? Wat mij betreft niet en ik spreek dan ook de wens uit dat het kabinet in 2014 tot het inzicht komt dat dit een wetsvoorstel is dat niet verder mag komen dan de prullenmand. Want waar eindigt deze grenzeloze bemoeizucht?