Trendwatchers hebben een aantal jaren al aangegeven dat de digitalisering een grote vlucht zou gaan nemen. Dat was te verwachten en lijkt ook een heel aardig eind uit te gaan komen. Met het kunnen opslaan van gegevens en vergelijking ervan lijkt de belastingdienst een nieuw instrument in handen te hebben om belastingplichtigen te volgen en zo nodig aan de tand te voelen. Niet dat de belastingdienst zelf van alles en nog wat opslaat, maar hij maakt handig gebruik van allerlei organisaties die zaken opslaan en verplicht hen daarbij om de informatie aan te leveren. Natuurlijk ben ik een groot voorstander van rechtvaardigheid en goed (betaal- en aangifte)gedrag van belastingplichtigen, maar hoe ver kun, mag en wil je gaan? Aardig ver lijkt het. Laten we eens kijken wat er zoal kan en/of gebeurt:
· Als de aangifte daartoe reden geeft, kan een boekenonderzoek/controle door de belastingdienst ingesteld worden.
· Gegevens die bekend zijn bij de belastingdienst en van belang kunnen zijn voor een (andere) belastingplichtige kunnen gerenseigneerd en opgevraagd worden.
· Er kunnen afspraken gemaakt worden in verband met horizontaal toezicht. Wanneer zich bepaalde zaken voordoen, die niet regulier zijn, is er de plicht (op basis van gemaakte afspraken) om dit vooraf voor te leggen.
· Belastingplichtigen kunnen gebruik maken voor aan- en verkopen van websites als marktplaats. Maar soms gaat het niet om iemand die incidenteel wat verkoopt, maar om iemand die handelt of een onderneming drijft. Dat wordt intensief gevolgd.
· Banken, verzekeringsmaatschappijen e.d. hebben de plicht om bepaalde gegevens aan de belastingdienst te leveren. Dit kan een goed inzicht in de vermogenspositie van een belastingplichtige bieden.
· Wanneer een belastingplichtige connecties heeft met het buitenland kan op grond van bepaalde verdragen informatie worden opgevraagd. Anders-om kan ook, waarbij informatie aan andere landen wordt doorgegeven.
In heel Nederland staan camera’s langs de weg. De beelden hiervan worden gecontroleerd/opgevraagd door de belastingdienst. Er wordt gepost bij tuincentra, Ikea en bijvoorbeeld de landsgrenzen met het oog op een mogelijke vakantie met de zakelijke auto die niet voor privé zou worden gebruikt. En sinds kort worden ook parkeergegevens bij parkeergarages en –bedrijven opgevraagd. Kom dus niet met uw zakelijke auto in een innige pose met uw secretaresse op het parkeerdek te staan, want dat zou al tot de vraag kunnen leiden of de rit zakelijk of privé was, los van alle andere problemen die het met zich mee kan brengen als de belastingambtenaar door correspondentie hierover de partner indirect informeert. Gelukkig zijn er ook rechters, die de belastingdienst terugfluiten als zij bij kort geding onbegrensd informatie willen opvragen. De rechter eist voldoende concretisering van de informatie. En wellicht is het goed om ook nog even het voorstel in herinnering te roepen om belastingrechtspraak openbaar te maken. Dan kunnen we met naam en toenaam zien wie er procedeert en met een beetje geluk ook zien waar ze het allemaal van doen, omdat de hele financiële handel en wandel blootgelegd wordt. Een schending van uw en mijn privacy dus. Want zeker als de herkenning groot is, zullen bepaalde mensen niet graag meer willen procederen en dat is een aantasting van de rechtsbescherming van de belastingplichtige. Moet het zover dan toch komen? Wat mij betreft niet en ik spreek dan ook de wens uit dat het kabinet in 2014 tot het inzicht komt dat dit een wetsvoorstel is dat niet verder mag komen dan de prullenmand. Want waar eindigt deze grenzeloze bemoeizucht?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten